ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..

အိမ္ကိစၥ ေက်ာင္းကိစၥေတြရႈပ္ေနတာနဲ႔ မဂၤလာသာစည္ေမးလ္လဲ မစစ္ျဖစ္။ လွဴခ်င္တဲ့သူေတြကိုလဲ ျပန္မေျဖႏိုင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္တာ၀န္မဲ့ေနတာေတာ့ႀကာျပီ။ အားလံုးကို ဒီကေနပဲ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကိုကလိုေစးထူးဘေလာ့မွာ တင္ေပးျပီးထဲက လ်ဴခ်င္တဲ့သူေတြက အီးေမးလ္ေတြပို႔ျပီးဆက္သြယ္ႀကပါတယ္.။ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ ကိုကလိုေစးထူး။.

အဓိကကေတာ့ ေစတနာထက္သန္သူေတြအေနနဲ႔ ကြ်န္မဆီက ျပန္ပို႔တဲ့ ေမးလ္မရပဲ ဒီဘေလာ့ေလးကို ၀င့္ႀကည့္မိရင္ ေက်ာင္းအေႀကာင္းေလး သိရေအာင္ပါ။ မေလးရွားလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ကလဲ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီက သတင္းရလို႔လွဴခ်င္လို႔ဆိုျပီးဆက္သြယ္ပါတယ္။ သူက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လံုးရဲ့ တာ၀န္ကိုယူခ်င္တာပါ။ ဒါက်ေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔လဲ မခန္႔မွန္းႏိုင္တဲ့ အေနအထားျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သူေက်နပ္မဲ့ အေျဖမ်ိဳးအေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကြ်န္မအေနနဲ႔လဲ ဒြလိုမ်ိဳး မလွဴေစခ်င္တာလဲ ပါပါတယ္.။ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ကေလးေတြအမ်ားႀကီးထဲက တစ္ေယာက္ထဲပဲ ကြ်န္မေရြးလွဴရမယ္ဆို ကြ်န္မ ဘယ္သူ႔ေရြးရမလဲ.။ ကြ်န္မတစ္ခုေတာ့ စဥ္းစားထားတယ္.။ ဒီ ဘ/က ေက်ာင္းေလးကေန ပညာထူးခြ်န္လို႔ အထက္တန္းအထိ အဆင့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တက္ႏိုင္တဲ့ ကေလးဆုိ ဆယ္တန္းအထိ ေထာက္ပံ့ဖို႔ေလး စိတ္ကူးမိတယ္။ ဒါဆို က်န္တဲ့ ကေလးေတြလဲ အားႀကိဳးမာန္တက္ လိုက္ႀကိဳးစားႀကမွာပဲ.။ ဒါေပမဲ့ ဒါကေတာ့ နည္းနည္းအကုန္အက်မ်ားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲလိုကေလးေတြကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ အဖြဲ႔မ်ိဳးေလးဖြဲ႔ျပီး ကူညီမလား စဥ္းစားမိတယ္.။ ဒါေပမဲ့လဲ ကြ်န္မအေနနဲ႔လဲ အဲထိအထိ လက္လွမ္းမမွီပါဘူး။ အဲလိုကူညီခ်င္သူမ်ား ရွိရင္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားနဲ႔ စုျပီးျဖစ္ျဖစ္ လွဴဖုိ႔စိတ္ကူးေလးမ်ားရွိရင္လဲ ဆက္သြယ္ကူညီႏိုင္ပါတယ္လို႔။

ေနာက္ျပီး ဒီလ ၃၀ရက္ေန႔ ကြ်န္မ ျမန္မာျပည္ျပန္ပါမယ္..။ ကြ်န္မ ျပန္ေပမဲ့ စကၤာပူမွာ စိတ္ေရာ လူေရာ ေငြအားပါ ကူညီေနတဲ့ ညီမေလးတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ (Mingalar.tharsi@gmail.com) ကိုသာ၀င္ျပီး သူနဲ႔ ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။

ကြ်န္မကေတာ့ ကေလးေတြဆီသြားျပီး ဘုန္းဘုန္းဆီလဲ အက်ိဳးအေႀကာင္းေလွ်ာက္ထားျပီး ဘာေတြလုပ္ေပးႏိုင္ဦးမလဲ သြားႀကည့္ရဦးမယ္။ လွဴျပီးသား အလွဴရွင္ေတြရဲ့ အမည္ေတြလဲ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚေရးျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္လာခ်င္ေသးတယ္။
ေနာက္ ကြ်န္မ အလွဴရွင္ေတြရဲ့ နာမည္ေတြနဲ႔ အလွဴေငြစာရင္းကိုလဲ ဒီဘေလာ့ေလးမွာ တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ လူႀကားထဲ ႀကြားေစတယ္ရယ္ စိတ္ထားမထားပဲ ကိုယ္ျပဳတဲ့အလွဳ အျမဲအမွတ္ရေနေစဖို႔နဲ႔ အျခားသူမ်ားလဲ သာဓုေခၚလို႔ မုဒိတာပြားႏိုင္ေစရန္သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ (မေဖာ္ျပေစလိုသူမ်ား mingalar.thar@gmail.com) ကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါတယ္ရွင္။

ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ ကိုကလိုေစးထူး

ကြ်န္မ ကိုယ္ယူထားတဲ့တာ၀န္ကို ပစ္ထားတာ ေတာ္ေတာ္လဲ ႀကာေနျပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ေတာ့ ပညာတက္ဖို႔တဲ့ ဗိုက္ျပည့္ဖို႔အေရးႀကီးေနတဲ့ ေခတ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ကေလးေတြအေရးကို ခဏေနာက္ဆုတ္ထားလိုက္မိတာ။ လကုန္တိုင္း ကိုယ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံေလးပဲပံုမွန္ပို႔ေနျပီး ကေလးေတြေတာင္မွ အဆင္ေျပေျပစာသင္ႏိုင္ရဲ့လား စိုးရိမ္မိတယ္။ ကြ်န္မ အဲလိုေလးေတြ ၀ါသနာပါတယ္။ အမ်ိဳးထဲမွာ ပညာသင္ခ်င္ရက္နဲ႔ ေက်ာင္းမေနႏိုင္တဲ့ကေလးေတြဆိုထဲ ကြ်န္မေက်ာင္းထားေပးတယ္။ ကြ်န္မ အေဖနဲ႔အေမကလဲ ဒီလိုမ်ိဳးေတြသိပ္ကူညီတက္ပါတယ္။ မိဘဆီက ေကာင္းတဲ့ေသြးဆိုလို႔ ကြ်န္မမွာဒီတစ္ခုပဲ ပါတယ္ထင္ပါရဲ့။ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ေတာ့ စာက်က္အလြန္ပ်င္းပါတယ္။ assignment လုပ္စရာရွိတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကြ်န္မအတြက္ေတာ့ တကယ့္ငရဲအလားပဲ။

တေန႔ေတာ့ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါေလာကမွာေတာ့ နာမည္ရွိျပီးသား အကိုႀကီးတစ္ေယာက္က သူပိုက္ဆံလွဴခ်င္ပါတယ္လို႔ လာေျပာပါတယ္..။ ကြန္မလဲ အရမ္း၀မ္းသာသြားတယ္။ ဆုေတြတစ္သီႀကီးေပးရင္း သူေနာက္ထပ္ေျပာလိုက္တဲ့စကားကမွ ပိုတန္ဖိုးရွိေနပါတယ္။ သူ႔ဘေလာ့မွာလဲ တင္ျပီး အလွဴခံေပးပါမယ္တဲ့။ ကြ်န္မအရမ္းေပ်ာ္သြားတယ္။ ကြ်န္မဘေလာ့ေလးက ကြ်န္မကလဲ ပို႔စ္မတင္ တစ္ရက္ေနလို႔ေတာင္ လာႀကည့္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ရွိခ်င္မွရွိတာ။ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးေဟာတာ ႀကားဖူးတယ္..။ ကိုယ္တိုင္လွဴတာထက္ သူမ်ားကိုလဲ လွဴခ်င္ေအာင္တိုက္တြန္းတာ ပိုကုသိုလ္ရတယ္တဲ့။ အကိုကလိုေစးထူး http://klosayhtoo.blogspot.com/2008/11/blog-post_18.html ကုသိုလ္ေတြတစ္ေပြ႔တစ္ပိုက္ႀကီးနဲ႔ လိုရာဆႏၵ တစ္လံုးတစ္၀ထဲျပည့္စံုျပီး ဒီထက္ဒီထက္ေအာင္ျမင္ပါေစ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ကြ်န္မေစတီဘုရားေတြကို လွဴခဲတယ္။ ရွိေတာ့ရွိတယ္ ရွားတယ္။ ေနာက္ျပီး ကိုယ္တစ္ခုလိုခ်င္လို႔ တစ္ခုလွဴတာမ်ိဳးလဲ သေဘာမက်ဘူး..။ အဲဒီအတြက္ ကြ်န္မ ဆုဆိုတာကိုေတာင္းခဲတယ္။ ကြ်န္မရဲ့ ေနာင္ဘ၀ အေရးဆိုတာထက္ လက္ရွိစာမသင္ႏိုင္ဆင္းရဲငတ္ျပတ္ေနတဲ့ကေလးေတြ မိဘမဲ့ကေလးေတြကို ကြ်န္မပိုအေလးထားတယ္။ သူတို႔မွာ ဆုေတာင္းဖို႔တစ္ႀကိမ္ပဲအခြင့္အေရးရွိတဲ့ ႀကိဳးစင္တင္ခံထားရတဲ့ ရာဇ၀တ္သားေတြလိုပဲ။ ခုခ်ိန္မွာ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးမဲ့သူမရွိရင္ သူတို႔ဘ၀တစ္သက္တာဟာ သြားေရာပဲ။ ကြ်န္မငယ္ငယ္ထဲက သိပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုရွိတယ္။ ကြ်န္မပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ေန႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး မိဘမဲ့ေဂဟာေလးတစ္ခု ဖြင့္ခ်င္တယ္..။ ကြ်န္မဗိုက္ဆာရင္ လံုး၀မေနတက္ဘူး။ မူးေနာက္ျပီး တခါတေလမ်ားဆို ေဒါသေတြပါထြက္လာတက္တယ္.. စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး။ ဘီလူးလိုပဲ။ အဲလိုပဲ စားစရာမရွိ တစ္ရက္မွာ ထမင္းတစ္နပ္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ သူတို႔ဘယ္လိုခံစားရမလဲ။

ကြ်န္မတို႔အိမ္မွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့ ေကာင္မေလးဆို သူတို႔ငယ္ငယ္ကဘ၀ေလးေတြကို ေျပာျပတက္တယ္။ သူတို႔မွာကြ်န္မတို႔ထက္ ဘ၀အေတြ႔အႀကံဳအမ်ားႀကီးပိုတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး ရွိတဲ့ရြာကပါပဲ။ ရြာမွာ သူ႔အေဖအေမနဲ႔ သူ႔အကိုအႀကီးဆံုးတို႔ လယ္ထဲဆင္းတဲ့လူဆင္း ႀကံဳရာက်ပန္းအလုပ္လုပ္ဖို႔ သြားတဲ့သူ သြားတဲ့အခ်ိန္ဆို သူက က်န္တဲ့ အငယ္ေတြကိုထိမ္းရင္း က်န္ခဲ့တက္ပါတယ္။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆို ဇလံုႀကီးထဲ ထမင္းႀကမ္းႀကမ္းႀကီးေတြထည့္။ ဘယ္ေလာက္ႀကမ္းလဲဆို ၀ါးလို႔ေတာင္ မေႀကပါဘူးတဲ့။ ဆား ဒါမွမဟုတ္ ငပိေလးပံုျပီး.. ေမာင္ႏွမေတြ တစ္လုပ္စားလိုက္ ေျပးေစာ့လိုက္.. စားလိုက္ေစာ့လိုက္နဲ႔ စားမွစားလို႔အဆင္ေျပပါသတဲ့..။ သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့ စားေနက်လိုျဖစ္ေနေပမဲ့ အငယ္ေလးေတြအေနနဲ႔ေတာ့ ကြ်န္မ ေတြးေတာင္မႀကည့္ရဲပါဘူး။

ရြာမွာ ေနာက္မိသားစု တစ္စုရွိေသးတယ္။ ကေလးေတြဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးႀကီးထိအ၀တ္အစားမပါဘူး။ အဲ့တိုင္းပဲ ဖုန္ထဲလူးေနႀကတာပဲ။ ဖေအက ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုကေမြးျပိး ေပလြန္းလို႔ ဒီအေျခအေနထိေရာက္သြားတာ။ သူေပတာက ေပတာ ေမြးထားတဲ့ ကေလးေတြက လူလုပ္ဖို႔ အမ်ားႀကီးက်န္ေသးတယ္။ ေဆာင္းတြင္းဆိုခ်မ္းလြန္းရင္ ၀တ္စရာအ၀တ္အစားေတာင္ အျပည့္အစံုမရွိတာ ေစာင္ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း။ အဲဒါညညဆို တဲေအာက္မွာ ေျမေတြတူးျပီးရင္ ေကာက္ရိုးေတြခင္း ကေလးေတြကို ေခါင္းေလးေဖၚျပီးထည့္ျပီး အေပၚက ေကာက္ရိုးနဲ႔ျပန္အုပ္ျပီး အိပ္ႀကရတာ။ သားသမီးေတြဟာလည္း တစ္ေယာက္တေလေတာင္ ေသစာရွင္စာေတာင္မတက္ႀကပါဘူး။

အဲဒီလိုမိသားစုေတြႀကည့္ရတာ ကြ်န္မ မိဘေတြကိုေျပးေျပးရိုက္ပစ္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္မမိဘေတြကိုလဲ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္..။ ကြ်န္မတို႔ေမာင္ႏွမတေတြ အပူအပင္မရွိ စာသင္ခဲ့ သူမ်ားႀကားမွာ မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္ ထားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးေတြအတြက္။ သားသမီးဆိုတာ မိဘကို ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဒီကေလးေတြလဲ သူမ်ား၀တ္သလို၀တ္ စားခ်င္သလိုစားခ်င္ႀကရွာမွာပဲ။ အဲသလို ကြ်န္မတို႔နဲ႔မတူ ဘ၀အက်ိဳးေပးမေကာင္းလို႔ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ပညာမသင္ႏိုင္ ထမင္း၀၀လင္လင္မစားႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြကို ကြ်န္မတို႔မွ မကူညီ ဘယ္သူေတြက ကူညီႀကမွာတဲ့လဲ.။